Amerykanka Tori Kovač towarzyszy swojemu ukochanemu ojcu w ostatnich dniach jego życia. Mężczyzna choruje na raka i ma świadomość, że wkrótce umrze. Przed śmiercią wyjawia córce, że podczas służby w Japonii zakochał się w jednej z tamtejszych dziewczyn. Na dodatek z listu napisanego przez ojca Tori dowiaduje się, że w odległej Japonii najprawdopodobniej żyje jej przyrodnia siostra. Tori nie może pogodzić się z tym, że ojciec, którego zawsze uważała za dobrego i honorowego człowieka, mógł zostawić ciężarną Japonkę. Kobieta chce poznać powody tej decyzji i wyrusza do Kraju Kwitnącej Wiśni, żeby odnaleźć porzuconą Japonkę i jej córkę. Jako dziennikarka ma doświadczenie w docieraniu do prawdy.

Czytelnik towarzyszy więc Tori w podróży na drugi brzeg Pacyfiku, a jednocześnie może śledzić wydarzenia, jakie rozegrały się w Japonii w latach pięćdziesiątych XX w. Wtedy to młody Jimmy Kovač - pełniący służbę w amerykańskiej marynarce wojennej - spotkał piękną Naoko Nakamurę. Młodzi zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia, ale ich uczucia nie zyskały aprobaty rodziny dziewczyny. Naoko miała wyjść za mąż za mężczyznę, którego wybrał jej ojciec. Jaką cenę Naoko zapłaci za odrzucenie propozycji zaaranżowanego małżeństwa i podążanie za głosem serca? Autorka opisuje, co działo się z dziećmi, które rodził się ze związków Japonek z amerykańskimi żołnierzami.

W książce "Kobieta w białym kimonie" przywołane zostały także japońskie obyczaje i sentencje.

Cytaty z książki:

"Czas to uparte stworzenie, które uwielbia dręczyć człowieka. Gdy jest szczęśliwy, rozkłada skrzydła i leci. A kiedy czekasz, brnie przez błoto, ledwie stawiając kroki." (s. 155)

"Milczącego człowieka słucha się najlepiej." (s. 92)

"Człowiek ma tysiące planów, niebiosa jeden." (s. 338)

"Człowiek wędruje po świecie, żeby szukać tego, czego potrzebuje, lecz wraca do domu, by to znaleźć." (s. 188)