Tytułowa bohaterka była osobą zamkniętą w sobie i sprawiała wrażenie, że skrywa jakąś bolesną tajemnicę. Miała nielicznych przyjaciół, którzy chętnie spędzali z nią czas i akceptowali, że nie chce o sobie zbyt wiele mówić. Pozostali znajomi postrzegali Miwako jako dziewczynę, "która zawsze miała swoje zdanie i kompletnie nie zważała na to, co sądzą inni ludzie." (s. 188) Jej samobójcza śmierć była zaskoczeniem dla wszystkich. Przyjaciele postanawiają dowiedzieć się, co spowodowało, że Miwako odebrała sobie życie. W tym celu wyruszają do wioski, w której zmarła przebywała przed śmiercią. Pracowała tu jako wolontariuszka w ośrodku zdrowia i pomagała okolicznym dzieciom w nauce. W tym miejscu wspominający Miwako przyjaciele zrozumieli, że była ona dla nich osobą, dzięki której świat wydawał się lepszy, bardziej wyrazisty i bardziej kolorowy. Motywy jej postępowania mogła jednak w pełni zrozumieć tylko Fumi, która także boryka się z problemami, o których lepiej nie mówić innym ludziom. Dzięki umiejętności komunikowania się ze zmarłymi może wysłuchać opowieści Miwako.

W książce znaczącą rolę odgrywa kotka Tama, którą Miwako znalazła na śmietniku. Podobno kot ma dziewięć żyć. Miwako przytacza stare angielskie przysłowie:

Kot "przez trzy życia figluje, przez trzy własnymi drogami wędruje, a przez trzy ostatnie w domu się wyleguje.' (s. 69)