Wielbiciele twórczości katalońskiego pisarza przywykli do jego odważnych eksperymentów literackich. W poprzednich książkach Jaume Cabré stosował zdania, w których niespodziewanie potrafił zmienić narratora, czas i miejsce akcji. Taka chaotyczna narracja mogła zniechęcić wielu czytelników do dalszej lektury. Warto było jednak śledzić te pozornie niepowiązane ze sobą opisy, żeby na koniec odkryć wartościowe przesłanie książki.

W powieści "Spaleni w ogniu" autor zestawia losy Ismaela z perypetiami filozofującego dzika Warchlaczka i zamieszcza liczne nawiązania do znanych dzieł literackich i filmowych.

"Ismael urodził się w najzimniejszym dniu roku." (s. 13) Jego ojcem był flecista i kopista partytur i nut. Matka zmarła, gdy syn miał dziewięć lat. Pogrążony w żałobie ojciec o śmierć żony zaczął obwiniać Ismaela. Z upływem czasu stan ojca pogorszył się na tyle, że musiał być umieszczony w szpitalu psychiatrycznym. Ismael trafił do rodziny zastępczej. To tu jego rówieśnik, także jeden z podopiecznych, zachęcił go do czytania książek. Dla osamotnionego Ismaela śledzenie losów bohaterów literackich było ucieczką od własnych problemów i bolesnych wspomnień. Szczególne wrażenie na chłopcu wywarło pierwsze zdanie książki "Moby Dick" - "Imię moje: Izmael". Był zaskoczony, że jakiś jego imiennik został bohaterem książki.

Po opuszczeniu zastępczego domu Ismael rozpoczął studia humanistyczne i podjął pracę w szkole jako nauczyciel łaciny i literatury. Szybko jednak ją stracił przez to, że na lekcji ośmielił się opowiadać uczniom o zakazanej wówczas literaturze katalońskiej. Szczęśliwym trafem został przyjęty do Instytutu Jesepa Carnera. Na dalsze jego losy wpływają dwa przypadkowe spotkania z osobami, których nie widział od lat. Ismael został poproszony przez kolegę o udział w sympozjum w roli tłumacza. Wsiadł do jego samochodu i ... nie pamięta, co działo się później. Obudził się w dziwnie wyglądającym szpitalu i był przesłuchiwany przez podejrzanych lekarzy, którzy zapewniali, że chcą przywrócić mu pamięć. Dzięki ucieczce Ismael odkrywa, że został wplątany w jakieś przestępstwo. 

Tymczasem Warchlaczek, najsłabszy z całego miotu, jest jedynym pozostałym przy życiu członkiem rodziny. Zastanawia się nad koncepcją strzały czasu. Co by się stało, gdyby można było cofnąć czas?

W książce istotną rolę odgrywają ćmy oraz łaciński palindrom: "In girum imus nocte et consumimur igni." (s. 185)