Archiwa tagu: ziemia

Time Wander

Napisz odpowiedź

Ludzie uważają, że czas jest ważny,

ponieważ sami go wymyślili.

Autor: Terry Pratchett

Źródło: https://pl.wikiquote.org/wiki/Czas

Ach ten czas. Każdy chciałby być młodym, mieć te 20 no… powiedzmy 30 lat, mieć go nieskończenie wiele, by szaleć, tańczyć, śmiać się i bawić ze znajomymi. Niestety czas ucieka od 1967 roku – sekunda ucieka nam na podstawie promieniowania okresowego atomu cezu.  Jacek Dukaj w książę Lód zaadoptował ciekawy cytat:

Jeżeli żołnierz daje strzał z karabinu, to w tej chwili zaczyna istnieć rana, jaką kula w nieprzyjacielu wywierci za jakiś czas; jeśli kto zażywa dawkę nieuleczalnej trucizny, to w tej chwili zaczyna istnieć ostateczny proces śmiertelny, choćby jego chwila nadeszła dopiero za parę dni. Słusznie mówili starożytni: umarliśmy już z chwilą narodzin. Władzy nad dalszą drogą kuli i trucizny (i po części przeżywania się) nie mamy.

Źródło: https://pl.wikiquote.org/wiki/Lód_(powieść)

Niestety. I jak ten czas pożytkujemy, rozwijamy się, bawimy, cieszymy… są też smutne strony życia, ale nie o tym jest ten artykuł.

Czytaj dalej →

Fantastyczne sprzeczności

Napisz odpowiedź

Altered Carbon –  serial nazywany kryminałem noir w przyszłości. Opowiadający o prawie nieśmiertelnym społeczeństwie, na pozór żyjącym na wysokiej stopie, pod spodem gnuśniejącym, bo co można zakazać ludziom, którzy żyją wiecznie? Czy jest to daleka wizja świata, futuryzm, odwieczne pragnienie młodości i nieśmiertelności, oddawania się słodkim snom rzeczywistości?

Z jednej strony jesteśmy coraz bardziej informowani o kolejnych sukcesach walki z rakiem, o metodach wycinania elementu dna, który to podobno ma powstrzymać wiele chorób genetycznych, o granicach wszechświata, w końcu o sztucznej inteligencji, która niedługo ma nas zastąpić w większości zadań. Fantastyczny świat prawda, człowiek dotyka boskiej istoty….

Czytaj dalej →

Przenośne drzwi Holta i J.W. Wells & Co

Napisz odpowiedź

Obojętnie, czego nie napiszę i tak powinno się wszystko zacząć od Pratchetta. Wiadomo, humor, satyra, akcja, nawiązania itd. a przede wszystkim angielski humor. Niby tak ale po co metkować, wystarczy, że wspomnę o humorystycznym fantasy i mniej więcej wiadomo, czego się spodziewać. Dodam jeszcze okładki, które w przypadku dwóch pierwszych części cyklu dobrze oddają „ducha” książek. Bla, bla, bla. Ble, bla, bla. Czytaj dalej →

Ser(ial)nik odc. 3 – The Expanse

1 odpowiedź

TheExpanse

Przygód w kosmosie nigdy dość! Klasyczne science fiction często zabiera nas w różne części Wszechświata i atakuje naszą wyobraźnię mniej lub bardziej oryginalnymi wizjami na temat miejsca ludzkości w całym tym galaktycznym bajzlu. Uwielbiam tę tematykę, a od mojego pierwszego kontaktu z „Star Trek: The Next Generation” staram się nie opuścić żadnej produkcji ze stateczkami kosmicznymi (w miarę możliwości, zapasy czasu są dość ograniczone). Kiedy dowiedziałem się o „The Expanse” wypuszczonym przez SyFy, w pamięci miałem ich ostatnią, dość średnią produkcję „Ascension”. Na szczęście seria jest dużo lepsza, choć niestety niepozbawiona mankamentów. Czytaj dalej →

Nostalgia

1 odpowiedź
television-color-test-pattern-17558228

Źródło: pl.depositphotos.com

Nostalgia(gr.νóστος,powrót do domu, i ἄλγος, ból) – potocznie, doskwierająca tęsknota za ojczyzną (krajem ojczystym), a także, tęsknota za czymś przeszłym, co utrwaliło się w pamięci lub do czegoś, co wyobrażono sobie w marzeniach.
Wikipedia
Rodzi się nas coraz więcej a ludzi jakby coraz mniej…
Mural za Domem Handlowym Wartą w Sieradzu, autor NN.

Miałem dzisiaj przyjemność skorzystać z dobrodziejstwa XX wieku i pooglądać najnowszy film Woody’ego Alena Śmietanka towarzyska. Film jest podróżą reżysera do wspominanych szerokim echem w historii i kulturze czasów dwudziestolecia międzywojennego. Mamy wspaniałe kreacje aktorskie, piękne plenery, urocze dzieła sztuki. Piękną Kristen Stewart, nadzieję Hollywood, Jesse’ego Eisenberga. I mamy czas, czas który przemija, czas który pozbywa nas złudzeń i niewinności młodości, czas który prostuje nasze żywoty. Woody Allen z nostalgią wspomina czasy wielkich gwiazd Hollywood. Gwiazd, które choć dzieli od nas duży okres czasu bez trudu odnalazłyby się we współczesnym świecie. Może miałyby lepszy gust do ubiorów niż dzisiejsze kreacje gwiazd…Morze jest szerokie i głębokie a nam reżyser pozwala zachłysnąć się blichtrem.

kryzys7

Źródło: www.sztuka-architektury.pl

W ten weekend odbywa się wrocławski Polcon. A wydawnictwa zadają pytanie o kryzys fantastyki. Kryzys ekonomiczny, kryzys światowy, kryzys filmowy, kryzys społeczeństw. Żyjemy w świecie, w którym na każdym kroku istnieje jedno słowo kluczowe – kryzys.

ec80a005894cefacc32a64faa75bc653

Źródło: www.pinterest.com

Wydawanych jest coraz więcej książek. Mamy zalew filmami o przyszłości, przeszłości, o tym, co mogłoby być, o sens i istotę człowieka. Miłość, zdrady, o pytania, które towarzyszą człowiekowi od zarania i nadal czegoś brak…

Dzisiejsze klipy muzyczne to psychodeliczna podróż do najskrytszych fantazji damskich i męskich. Męskie młode korpusy z umięśnionym sześciopakiem. Cudowne kobiety o kształtach greckich nimf…

post apo

Źródło: fotowpis.pl

W wielkich epopejach super bohaterów niszczone są całe miasta, a i tak na końcu ludzie dziękują za uratowanie świata. Gdzieś mały chłopiec znajdzie kufer pełen tajemnic z księgą, która może wpłynąć na jego życie.
Powtarzanie wzorców, które już powstały, stały się tak wielką modą że młody chłopak albo banda urwisów uratowała świat tyle razy, ile powstało książek do XVI wieku.

Wielkie zagadki i tajemnice znają geniusza, który je odkrywa dzięki umiejętności wykuwania miecza za pomocą starej greckiej receptury. Parę lat temu był wielki problem ze znalezieniem kogoś, kto mógłby obsłużyć sondę wystrzeloną w latach 70.

Dzisiejsza popkultura tak nas zdominowała, że ludzie oczekują, iż wiemy wszystko. A coraz bardziej widać nostalgię za czasami które były. Każdy ma okres w życiu, który przez pryzmat marzeń powoduje że chcielibyśmy w nim być. Niektórzy chcieliby znaleźć się na polach wielkich bitew, żyć w średniowiecznych miastach, ktoś inny chciałby zobaczyć Najjaśniejszą w czasach rozkwitu, w latach dwudziestolecia międzywojennego, albo poznać prawdziwych arystokratów…a ktoś tęskni za PRL. Tęsknota za czasem przeszłym jest tak wielka, że dzisiejsza Armia Krajowa składałaby się nie tylko z zaprzysiężonych ale ze wszystkich mieszkańców Polski – dzisiaj nikt by nie wygrał z AK.

star-trek-final-frontier-9780743545389_hr

Źródło: www.simonandschuster.com

Nostalgia tak opanowała popkulturę, że co chwila cofamy się w marzeniach do angielskiego dworku, co chwila wychodzi dawny szlagier filmowy w nowej, bardziej uwspółcześnionej wersji. W zeszłym roku powstał w Polsce film Excentrycy, czyli po słonecznej stronie ulicy, mówiący o nostalgii do przedwojennego dowcipu. Nostalgia jest tak wielka, że chyba zaczynamy ślepnąc na możliwości przyszłości. Fallout, który dzieje się w postapokaliptycznym świecie z nostalgią wspomina atomowy boom lat 50.
A gdzie wizje przyszłości? Gdzie artyści, architekci, którzy wskazywali nowe drogi i horyzonty. Boom na nostalgię jest tak wielki, że nie można na przyszłość spojrzeć bez pryzmatu przeszłości. Historia i nostalgia opanowały świat całkowicie. Nie ma miejsca na Ziemi, które nie wspominałoby z nostalgią czasów swojej świetności i starało się do nich wrócić.
Zapominamy, że Ziemia jest organizmem żywym a świat nie cierpi monotonii…może zamiast z nostalgią wspominać alternatywne historie świata moglibyśmy skupić się na przyszłości, zamiast kształtować świat w duchu przeszłości, wyznaczyć nowy horyzont zdarzeń, wyjść z regresu, bez strachu spojrzeć w nowe i nieznane – dzięki temu świat się zawsze rozwijał bo szukał. Szukał lepszego schronienia, lepszej drogi.
Coraz mniej osób myśli o lotach w kosmos, fantastyka naukowa skupia się na świecie postapokaliptycznym…czyli żeby było lepiej musimy wysadzić świat w powietrze? Pojawiają się wątpliwości, co do lotu w kosmos, bo super społeczeństwo karmiące się tonami chemii i cukru boi się czy astronauci nie zachorują w kosmosie.

Trzeba sobie zadać pytanie, czy nostalgia, za którą tak tęsknimy to nostalgia za przeszłością czy naszą fantastyczną wizją przeszłości…
Pozbywając się marzeń i skupiając tylko na przetrwaniu (postapokalipsa!) redukujemy się sami do świata prymitywnych organizmów. Czy tak ma wyglądać nasza przyszłość?

Precz z Marsjanami!

1 odpowiedź

Seria Fantastyka Beta Books jest odjazdowa (szczególnie polecam pozycje nr 1, 3 i 4) chociaż miejscami nierówna.

http://encyklopediafantastyki.pl/index.php?title=Fantastyka_Beta

Wiem, że teraz mało kto czyta starocie a jeśli już, to same klasyki w stylu napompowanych medialnie adaptacji filmowych, pozwólcie jednak, że popiszę sobie jeszcze chwilę przypominając „stare ale jare.”

m

Źródło obrazka: http://booklikes.com/precz-z-marsjanami-fredric-brown/book,12252511

W dawnych czasach, gdy królowało hard scifi, dla niepoznaki czasami zwane socjologicznym scifi pytano o ważne kwestie, przyszłość ludzkości itp. głupoty, co wybitnie współgrało z ówczesną rzeczywistością między- lub powojenną, atomem, podbojem kosmosu i budową prywatnych schronów. Obecnie, z rzadka pisarze parają się tym jakże wdzięcznym gatunkiem idąc na łatwiznę i produkując kolejne mdłe fantasy.

http://pbp.sieradz.pl/kmf/2015/07/11/trzeci-najazd-marsjan/

Oczywiście, wiele książek wydanych ładnych kilkadziesiąt lat temu w „złotej erze” scifi zestarzało się niemiłosiernie i z trudem można przez nie przebrnąć. Do takich nie odsyłam nawet fanów bo i po co? Jeśli czytać klasykę i się męczyć to tylko klasykę przez duże K. A najlepiej znaleźć coś w typie Jankesa w Rzymie de Campa, gdzie gęba śmieje się do księżyca w zasadzie na każdej stronie. I właśnie taką pozycją jest…Precz z marsjanami! F. Browna. Lekka, doskonałe czytadło na zimniejsze dni, parodystyczna wręcz a jednak skłania do zastanowienia nad rodzajem ludzkim. Ale i np. prywatnością. O co chodzi? W skrócie – o klasyczny motyw fantastyki: inwazję kosmitów. Pytanie dlaczego ONI są tacy dziwni i tak bez sensu się zachowują. A może…I tutaj zaczynają się pytania. Jak stwierdza autor, powinniśmy być przygotowani bo przecież:

„Science fiction przedstawiła ich w tysiącach postaci – wysokich, błękitnych cieni, mikroskopijnych gadów, wielkich owadów, ognistych kul, wędrownych kwiatów, co tylko ślina… Literatura sf przezornie unikała banałów, prawdą zaś okazał się banał. Oni naprawdę byli małymi, zielonymi ludzikami” [F. Brown, Precz z Marsjanami!, Warszawa 1991, s. 8].

Nie byliśmy jednak przygotowani na TAKĄ inwazję, gdzie bezceremonialnie wleźli w nasze życie, co wybitnie nie sprzyjało nerwom i spowodowało olbrzymie zmiany. Paskudni, złośliwi, czy źli? Raczej życzliwie zainteresowani badacze, podobni do nas, z zapałem podglądacza poznający nowe światy…

Jeśli chcecie sprawdzić co Marsjanie nam zaoferowali w ramach dekonstrukcji, zapraszam do lektury 🙂

Rozglądaj się, podglądaj i naśladuj!

20 komentarzy

Dzisiejszy cyfrowy świat jak nigdy dotąd zmierza się z ogromem wiedzy jaka spada na jednostkę ludzką. Od poszerzających naszą wiedzę informacji o praszczurach, dawnych cywilizacjach, po biologiczne nanoboty jako przyszłość światowej medycyny, kopalnie surowców na asteroidach czy tworzenie sztucznego słońca. Dzięki nauce rozwinąć się mogła ogromnie wyobraźnia – powstają w ten sposób coraz to śmielsze wizje i pomysły.

n

http://www.nasa.gov/connect/artspace/galleries/settlement_gallery/space-settlement-gallery.html

Dzisiejsze marzenia stają się jutrzejszą rzeczywistością. Z rozwoju cywilizacyjnego korzysta także szeroko rozumiana fantastyka. Coraz częściej powstają różnego rodzaju wizje przyszłości, od postapokaliptycznych przepowiedni losu człowieka po cyberpunkowe pełne elektroniki miasta molochy czy cofnięcie się ludzi w epokę kamienia łupanego, naszpikowanego technologią.

Wydawałoby się że przez ostatnie 50 lat powstało tyle różnego rodzajów pomysłów, idei w fantastyce, że więcej już nic nie wymyślimy a jednak co chwilę świat zaskakuje jakaś ciekawa książka, gra komputerowa czy film podbijący serca czytelników na całym świecie.

Słyszymy o wspaniałych pomysłach, nowatorskim podejściu do fantastyki, jednak czy to nowatorskie podejście jest na pewno nowatorskie…czy można powiedzieć że fantastyka się rozwija czy zatrzymała się w miejscu, czy pisarze, scenarzyści, artyści już nic nowego nie wymyślą?

Czy faktycznie zostaje tylko naśladowanie starych i sprawdzonych metod, czy Ci od których zależy wyznaczanie szlaków pogubili się i stali się tylko kopiami, karykaturami samych siebie? W którą stronę idzie fantastyka? Zapraszam ciebie, Drogi Czytelniku, do dyskusji poniżej o stanie dzisiejszej fantastyki.

Nie wchodź łagodnie w tę pogodną noc

6 komentarzy

W filmie Interstellar Christopher Nolan, reżyser Memento, Prestiżu oraz trzech filmów o przygodach Batmana, stawia pytania o przyszłość Ziemi, nas samych i kosmos. Pyta również o ostateczną granicę, jaką człowiek może przekroczyć.

i

http://www.interstellarmovie.net/downloads.php

Ziemia – niedaleka przyszłość – zaraza dziesiątkuje roślinność Ziemi. Nie ma na nią lekarstwa. Cooper, inżynier oraz pilot eksperymentalny NASA stał się rolnikiem, którego jedynym zadaniem jest zapewnienie bezpieczeństwa i dobrobytu rodzinie. Zbiegiem wielu okoliczności (deus ex machina w postaci przekazu „ducha”) dostaje się do tajnej placówki NASA, gdzie grupa naukowców stara się uratować ludzkość. Jako doświadczony pilot dostaje propozycję lotu przez tunel czasoprzestrzenny do innej galaktyki, gdzie istnieje szansa na znalezienie nowej Ziemi – ale to nie jest historia o nim – to historia o jego córce…

Tak zaczyna się historia, historia, która dotyka granic naszej wyobraźni. Mamy podstawy fizyki, idee podróży międzyplanetarnych, dotykamy wielu paradoksów, o których obecnie mamy jedynie teoretyczne pojęcie.
Wychodząc poza horyzont zdarzeń stajemy się czymś, czego nie możemy nazwać, chyba, że…używając słów Szekspira „Są rzeczy na niebie i na ziemi, o których nie śniło się naszym filozofom.” Dla mnie film jest genialną przestrogą przed tym, co może się stać z Ziemią, ukazaniem dokąd możemy dotrzeć, jakie bariery przekroczyć, a także świetnym kinem rozrywkowym – ma swoje słabe strony ale po głębszym zastanowieniu z filmu wynika przesłanie, marzenie odkrywców, podróżników, marzycieli, których wyobraźnia pcha w coraz to nowe granice poznania.

Jeśli nie masz ochoty na oglądanie kolejnych głupawych polskich komedyjek o niczym czy filmów o odbijaniu Konstantynopola a chcesz zobaczyć jak człowiek pokonuje rozmaite bariery i stawia sobie kolejne wyzwania – spójrz w gwiazdy i pomyśl, że…nie ma barier, których nie da się pokonać. Bariery istnieją jedynie w umyśle.

Avatar mesjaszem animacji!!!

5 komentarzy

Water…Earth…Fire…Air. Long ago, the four nations lived together in harmony. Then everything changed when the Fire Nation attacked. Only the Avatar, master of all four elements, could stop them. But when the world needed him most, he vanished. A hundred years passed and my brother and I discovered the new Avatar, an airbender named Aang. And although his airbending skills are great, he still has a lot to learn before he’s ready to save anyone. But I believe Aang can save the world.

poster2
Tymi słowami rozpoczyna się najlepszy serial animowany, jaki kiedykolwiek powstał, i prywatnie jedno z moich ulubionych dzieł popkultury. Avatar: The Last Air Bender to serial animowany stworzony przez Michaela Dante DiMartino i Bryana Konietzko, emitowany na kanale Nickelodeon w latach 2005-2008. Powstały trzy sezony po 20, trzeci 21, odcinków.

Świat Avatara został skonstruowany w bardzo prosty sposób. Istnieją cztery nacje, każda przypisana do innego żywiołu. Plemię Wody, Królestwo Ziemi, Naród Ognia i Nomadowie Powietrza. W każdej nacji istnieją ludzie zdolni kontrolować przypisany im żywioł. W oryginale są to „benders” a to co robią to „bending”, więc np. kontrolowanie ognia to „fire bending”. Większość ludzi wykorzystuje to jako sztukę walki, ale oryginalnie była to forma interakcji z naturą której ludzie nauczyli się od pierwotnych benders, zwierząt posiadających te zdolności. Jeśli człowiek z danego narodu jest…benderem? Nie podejmę się tłumaczenia tego bo nic sensownego nie przychodzi mi do głowy, uznajmy że benderem. No, to jeśli człowiek z danego narodu jest benderem to panuje tylko nad żywiołem przypisanym do jego pochodzenia.

Wyjątkiem jest Avatar, potężny bender wszystkich czterech żywiołów, a przy okazji pomost między światem ludzi a światem duchów, który ma utrzymywać balans i harmonię na świecie. Istnieje taki jeden, a jak umrze to reinkarnuje w kolejnym narodzie według „cyklu Avatara”, który już znacie. Woda, ziemia, ogień, powietrze.

Jak dowiadujemy się z intra, Naród Ognia zaatakował resztę świata a Avatar, który w takiej sytuacji by się przydał, zniknął. Zniknął na sto długich lat. Serial rozpoczyna się gdy rodzeństwo z Plemienia Wody, water bender Katara i wojownik Sokka (oboje dzieciaki po 14 lat) znajdują kogoś zamarzniętego w górze lodowej. Ów ktoś okazuje się być Nomadem Powietrza, co jest ciekawe biorąc pod uwagę fakt że Nomadowie Powietrza zostali zmieceni z powierzchni ziemi przez Naród Ognia. Jeszcze ciekawsze jest że kolejny Avatar miał narodzić się właśnie jako Nomad Powietrza. Aang, bo tak zwie się ów koleżka, sto lat temu, gdy dowiedział się że jest Avatarem, z pewnych przyczyn których nie zdradzę bo spoiler, zabrał swojego latającego bizona Appę i uciekł na nim z Południowej Świątyni Powietrza ale natknął się na burzę i oboje spadli do oceanu. Pod wodą Aang użył swoich avatarowych mocy żeby się nie utopili, ale trochę ich zamroziło. Sto lat później, zaledwie dwunastoletni chłopiec, obudził się w rzeczywistości w której jest jedyną osobą która może uratować świat.

Mój opis nie brzmi aż tak dobrze jak to wygląda w rzeczywistości, heh.
Początek fabuły znacie, o dalszej części powiem tylko że jest ZA-JE-BIS-TA. Kolejne wątki cudownie się przeplatają i łączą tworząc spójną całość, relacje między postaciami niejednokrotnie mnie wzruszały (tak, były łezki) a historia świata przedstawionego sprawia że chce się wiedzieć więcej i więcej. A rodzina królewska Narodu Ognia jest absolutnie cudowna <3

Generalnie kilka razy podczas oglądania oczka robiły się mokre od emocji a szczęka opadała do podłogi od epickości walk :3

Istnieje wersja z polskim dubbingiem ale wytrzymałem z nią całe 3 sekundy. Serio, polecam oglądać w oryginale.
Za wszelkie błędy i niespójności w tekście przepraszam, jest czwarta nad ranem i mogłem coś pomieszać ale musiałem się z wami podzielić geniuszem Avatara :*
Dzisiaj, czyli w sobotę dwudziestego piątego lipca, właściwie wczoraj, skończyłem oglądać trzeci sezon. Znacie to uczucie kiedy mieliście do czynienia z czymś absolutnie cudownym i nie chce wam się robić nic innego bo i tak nie będzie lepsze?

A, na bazie pierwszego sezonu powstał film live-action w reżyserii M. Night Shyamalana, którego powinno się zwać Shyamalamanalnamanem (wrr), ale nie oglądajcie go. Wciąż staram się wyrzucić z głowy te bolesne wspomnienia…
Powstała również animowana kontynuacja, Avatar: The Legend of Korra, dziejąca się siedemdziesiąt lat po wydarzeniach z The Last Air Bender ale jeszcze jej nie widziałem to nie mogę się wypowiedzieć.

Jeśli jeszcze kogoś nie zachęciłem do obejrzenia tego cudownego i wspaniałego (158/10!!!) serialu to proszę, niedźwiedziobak.

Platypus_bear

 

Nie wiem czemu ta głupia strona nie pozwala mi zrobić akapitów w tekście. Jak zwykle cały świat przeciwko mnie :/