Na okładce książki obok tytułu znajduje się dopisek: "Każdy ma swoją ciemną stronę." W ten sposób autorka zachęca czytelników, żeby uważnie czytali jej książkę i żeby nie dawali się zwieść pozorom.
Głównymi bohaterkami książki są siostry bliźniaczki. Nie są do siebie podobne ani z wyglądu, ani z charakteru, ale od dzieciństwa łączy je niezwykła więź. Wychowywała je samotna matka, która nie radziła sobie z obowiązkami rodzinnymi i narażała córki na brak poczucia bezpieczeństwa. Rose i Fern w najtrudniejszych momentach wspierały się i próbowały rozwiązywać problemy. Starły się w ten sposób zyskać aprobatę i uczucia matki. Bardziej odpowiedzialną i opiekuńczą wydaje się Rose. Stara się chronić Fern, która cierpi na jakiś rodzaj autyzmu i nie potrafi prawidłowo odczytywać intencji ludzi. W dorosłym życiu Rose jest tą, o której można powiedzieć, że zyskała stabilizację życiową: ma męża, dom i wykonuje zawód architekta wnętrz. Do szczęścia brakuje jej tylko dziecka. Fern pracuje w bibliotece, ale nie ma męża i nie potrafi nawiązywać bliższych relacji z ludźmi. Bezpiecznie czuje się tylko wtedy, gdy codziennie wykonuje te same czynności i przebywa w "oswojonych" pomieszczeniach. Jest nadwrażliwa na dźwięk, światło, dotyk i zapach, nie lubi też niespodziewanych sytuacji i zawierania nowych znajomości. Zbyt wiele bodźców wywołuje u niej napady lękowe. W takich chwilach dzwonił do Rose i prosi ją o pomoc. Rose zawsze przyjeżdża i odwozi siostrę do domu. Fern docenia to, że ma kogoś, na kogo zawsze może liczyć. Siostrę nazywa "swoim drugim człowiekiem". Nic więc dziwnego, że Fern chce się odwdzięczyć i pomóc Rose, gdy tym razem to ona ma problem. Nie chodzi tu jednak o żadną błahą przysługę. Fern chce urodzić dla bezpłodnej Rose upragnione dziecko. Stara i schorowana matka bliźniaczek kategorycznie sprzeciwia się takiemu rozwiązaniu. Przypomniane zostaje pewne tragiczne zdarzenia, do jakiego doszło, gdy Rose i Fern były nastolatkami.
Autorka w interesujący sposób ukazuje relacje rodzinne. Wspomnienia z dzieciństwa poznajemy dzięki pamiętnikowi Rose. Narratorką bieżących wydarzeń jest Fern. Gdy jednak w jej ręce trafia pamiętnik siostry, kobieta odkrywa, że zupełnie inaczej pamięta zdarzenia, które opisuje siostra. Czy to możliwe, żeby jej ukochana Rose kłamała? Jaki miałaby w tym cel?
Cytat z książki:
"Świat niestety nie zawsze jest dobrym miejscem do życia, zwłaszcza jeśli ktoś nie wpisuje się w stereotypowy wzorzec normalności. Jak dobrze wiesz, na obrzeżach społeczeństwa trudno się żyje." (s. 214)