Główną bohaterką książki jest Janice - pięćdziesięcioletnia kobieta, którą przytłaczają problemy rodzinne i bolesne wspomnienia. Janice pracuje jako sprzątaczka w domach bogatych ludzi w Cambridge. Chętnie słucha ich zwierzeń, ale sama nie chce opowiadać o swoim życiu. Uważa, że nie ma nic ciekawego do powiedzenia. Pracodawcy doceniają jej rzetelność, obowiązkowość i dyskrecję, ale w myślach nazywają ją szarą myszką. Nie wszyscy wiedzą, że Janice ma nietypowe hobby - lubi słuchać interesujących opowieści o tym, co wydarzyło się w życiu innych ludzi. Te najpiękniejsze historie przechowuje w swojej pamięci i niczym Szeherezada z "Księgi tysiąca i jednej nocy" opowiada je kolejnym osobom. Jednak żeby jakaś opowieść znalazła się w kolekcji Janice, musi być oparta na faktach. Autentyczne historie dowodzą, że normalni ludzie są zdolni do bohaterskich czynów i altruizmu. O swojej sytuacji życiowej Janice zaczyna częściej myśleć, gdy podejmuje pracę w domu starszej pani, która kiedyś była szpiegiem. Staruszka już podczas pierwszego spotkania zadaje Janice pytanie: "No to jaka jest twoja historia?" Przed szpiegiem trudno ukryć prawdę. Kolejną osobą, która chce poznać historię sprzątaczki, jest sympatyczny kierowca autobusu. On z kolei jest kolekcjonerem rozmów, które w czasie podróży prowadzą pasażerowie. Sprzątaczka (powierniczka opowieści) i kierowca (kolekcjoner rozmów) mają sobie wiele do powiedzenia i chętnie spędzają razem czas. A że są wyjątkowo uważnymi słuchaczami, w porę dostrzegają, że ich przyjaciele pilnie potrzebują pomocy. W akcję ratunkową zaangażowany jest też intrygujący pies Decjusz. 

W "Powierniczce opowieści" znajdziemy kilka pięknych historii. Dowiemy się też, co wydarzyło się w życiu pochodzącej z Tanzanii Janice. 

Cytat z książki:

"Może w życiu wcale nie chodzi o to, żeby mieć jakąś historię? Może chodzi o to, żeby zrobić choć jedną rzecz, którą można później wspominać z dumą?" (s. 185)